So far, damn good

Bij deze de eerste update vanuit het warme Paramaribo!

Het zal mij kennende weer een veel te lang verhaal worden, maar man man man, wat is er veel te vertellen!!

Voordat ik het net gelande vliegtuig uit was waande ik me al een echte Surinamer; als een van de weinige blanken werd ik tijdens de vlucht al door meerdere Surinamers in hun familie opgenomen. De mierzoete, superfelle en diabetes-inducerende Fernandes werd geschonken en de eerste Surinaamse kip werd gegeten. 

Fani de huisbaas haalde mij en een andere Nederlandse stagaire op van het vliegveld. Eenmaal aangekomen bij ons studentenhuis bleek dat al onze huisgenoten naar het fatu festival waren: een jaarlijks feest om de afschaffing van de slavernij te vieren. Met de biologische klok op 03:00 na een best lange reis was er uiteraard slechts 1 antwoord mogelijk op de vraag: 'willen jullie er ook heen?'. Zodoende hebben we tot gevoelstijd 08:00 met onze nieuwe huisgenoten gedanst en de eerste kennis mogen maken met de Nederlands/Surinaamse bubbling muziek en de dansskills van de locals en de stagiaires, die hier al duidelijk langere tijd zijn.

We zitten met 2 gasten en 5 chicks in ons studentenhuis op de Tourtonnelaan, een grote weg midden in Paramaribo. Er is een keuken, maar 's avonds uit eten is vaak veel goedkoper en dat is dan ook wat we bijna altijd doen. We gaan veel om met de huizen aan de Gonggrijpstraat, die ook door Fani beheerd worden. We hebben allemaal een fiets gehuurd en alles is maximaal 15 minuten fietsen, dus we kunnen onze favoriete Nederlandse bezigheid - weliswaar wel aan de linkerkant van de weg - gewoon uitvoeren. 

Op dag 2 vroeg uit de veren voor m'n eerste dagje coschap, op de afdeling Dermatologie in het Academische Ziekenhuis Paramaribo. Zo nieuw en modern als de naam, zo oud en uit de tijd het in werkelijkheid is. Het ziekenhuis verdeelt zich over meerdere bij elkaar liggende oude gebouwen, bedekt met een laagje afbladderend verf, veelal gekoeld door ventilatoren en binnen betegeld met oude, verkleurde en gebroken tegels. Iedereen heeft zelf (vaak ergens anders) een doktersjas gekocht, dus iedereen loopt in een ander jasje rond (van kort, simpel wit tot lang met wat roze of zwarte versiering her en der). 

Zonder enige introductie werd ik in de kamer van de arts gezet om de poli mee te doen. Met mij lopen nog 3 Surinaamse co's mee, alles gaat op papier en de ongeschreven hoofdregel is dat je altijd overal zonder te kloppen binnen mag vallen en diagnoses mag roepen: dit is dan ook waar de andere co's al erg goed in zijn. Op het moment dat een patiënt binnenkomt wordt geen hand gegeven, wordt wél meteen gevraagd waar hij/zij last van heeft en vervolgens duiken we met z'n vieren op het desbetreffende probleem - letterlijk, want ze hebben hier geen dermatoscopen. Dus, om een goed beeld van een afwijking te krijgen, hang je er het liefst maximaal 5cm met je hoofd boven en raak je het meteen aan om te voelen waar je mee te maken hebt. Binnen 3 seconden wordt de diagnose geroepen en wordt er in - vaak nét niet verstaanbaar Nederlands - wat informatie uitgewisseld over de diagnose. Best een pittige eerste dag dus! Gelukkig wende ik vanaf dag 2 al volledig aan het systeem en aan de werkwijze, werd ik door de andere co's volledig opgenomen, lachte de strenge Dermatologe hard om mijn grappen en gaf me complimentjes en mocht ik zelf mijn eerste verrichtingen doen. De arts in opleiding had zelfs van thuis een broodje Pom (mengsel van pompoen en kip), gemaakt door zijn moeder, voor mij meegenomen omdat hij me zo'n enthousiaste co vindt. Vrijdag hebben we met hapjes met de verpleegkundigen, co's en artsen onder het genot van Barra's (Hindoestaanse hartige donuts met pittige aardappelchutney) lang gepraat en gelachen, dus ik voel me er helemaal op mijn plek. Zin in volgende week!

De dermatologiedagen duren hier van 07:30 tot +- 11:30, waarna ik lekker naar huis ga en aan het zwembad van het Toracica hotel ga liggen, waar alle Nederlandse stagiaires uiteindelijk aan het eind van de dag zijn. De materialen in het ziekenhuis zijn zoals verwacht verre van modern. Steriliteit? Daar doen ze niet zo moeilijk over (de verpleegster geeft een pincet aan waar nog bloed op zat van de vorige patiënt, zegt 'oh, volgende keer zal ik hem wat beter wassen', waarna de dermatoloog de pincet aanpakt en haar handeling bij de volgende patiënt doet). Ook wordt er gebruik gemaakt van 1 coagulatie (brand-)apparaat, zonder tussendoor schoon te maken of het ijzertje te wisselen (eerst branden we de genitale wratten van mevrouw A, vervolgens de ouderdomsvlek op het gezicht van meneer B).... Nasty! Ondanks het niet echt steriel werken schijnt de infectie incidentie na een ingreep ongeveer gelijk te zijn aan Nederland. Toch ben ik blij als ik zie hoe spastisch we in Nederland doen over handen  wassen en schone instrumenten.

Verder is het met mijn huigenootjes onwijs leuk. We volgen een salsacursus 2 avonden per week en dit kun je vervolgens op de donderdagavond oefenen in de club 'havana'. Tot 1;30 staan in het midden de locals met elkaar of met de Nederlandse stagiaires salsa te dansen, waarna plots over wordt gegaan op hitjes en de dansvloer volstroomt met de rest van de Nederlanders.  Ik heb mijn eerste keer in de Havana al zó mijn best gedaan op het Surinaamse dansen, dat ik nog spierpijn heb in mijn bovenbenen. 05:00 thuis en om 07:00 op de fiets richting coschap is zeker een bitse, maar geen tijd om te herstellen want vrijdagavond gaven we een huisfeest voor de andere studentenhuizen in de buurt. We eindigden in de club 'Tequila' en hebben opnieuw maarliefst 2,5 uur kunnen slapen voordat we vanochtend het busje namen richting Fredberg (jungletrip).

Nu (zaterdagochtend) zoef ik met een busje over een lange weg richting de jungle, om hier de komende 3 dagen te genieten van wat Suriname te bieden heeft. Elk weekend wordt hier gevuld met tripjes, om zoveel mogelijk te zien en te doen.

Kortom; ik heb nu al een fantastische tijd in het mooie Suriname. Ik heb al heerlijke Roti gegeten, zojuist een tarantula op m'n arm gehad, kennis gemaakt met de lokale Borgoe rum waar je hier in huis elke dag wel een shotje van moet nemen en geniet volle bak van alle Broederliefde, Boef, Lil kleine en andere Nederlandse muziek die hier gedraaid wordt. Wat een geluk dat ik dit hier mag doen!

Keep you posted!!! Liefs xxx